Sailoreader blog

W Adarlanie magia była kiedyś na porządku dziennym. Jednak obecnie jest zakazana i trudno jest zdobyć informacje na jej temat. Zdaje się więc, że ci, którzy posiadali czarodziejskie zdolności, zniknęli ze świata. Król Adarlanu podbija kolejne królestwa i nie zna przy tym litości - jeśli ktoś mu się sprzeciwi, zabije wszystkich: mężczyzn, kobiety, dzieci. Nieliczni stawiają mu czoła. Celaenę Sardothien poznajemy, gdy zostaje postawiona przed wyborem - pozostać w kopalni, gdzie została uwięziona i skazana na przymusowe prace, czy skorzystać z szansy na wolność. Wolność wywalczoną w pocie czoła i z możliwością utraty krwi. Celaena wybiera wolność. Czy wyjdzie jej to na zdrowie i co odkryje przebywając w królewskim szklanym pałacu? O tym przeczytacie w pierwszej części.

Dziewiętnastoletnia Feyra jest łowczynią. Podczas srogiej zimy zapuszcza się w pobliże muru, który oddziela ludzkie ziemie od Prythianu, krainy zamieszkanej przez rasę obdarzonych magią śmiertelnie niebezpiecznych stworzeń, która przed wiekami panowała nad światem. Podczas polowania Feyra zabija ogromnego wilka. Wkrótce w drzwiach jej chaty staje pochodzący z wysokiego rodu Tamlin w postaci złowrogiej bestii, żądając zadośćuczynienia za ten czyn.

Feyra musi wybrać - albo zginie w nierównej walce, albo uda się razem z Tamlinem do Prythianu i spędzi tam resztę swoich dni. Pozornie dzieli ich wszystko - wiek, pochodzenie, ale przede wszystkim nienawiść, która przez wieki narosła między ich rasami. Jednak tak naprawdę są do siebie podobni o wiele bardziej, niż im się wydaje. Czy Feyra będzie w stanie pokonać swój strach i uprzedzenia?

Andrzej Sapkowski, arcymistrz światowej fantasy, zaprasza do swojego Neverlandu i przedstawia uwielbianą przez czytelników i wychwalaną przez krytykę wiedźmińską sagę!

"Tako rzecze Ithlinne, elfia wieszczka i uzdrowicielka:
Drżyjcie, albowiem nadchodzi Niszczyciel Narodów.
Stratują waszą ziemię i sznurem ją podzielą.
Miasta wasze zostaną zburzone i pozbawione mieszkańców.
Nietoperz i kruk w domach waszych zamieszkają,
drzewo straci liść, zgnije owoc i zgorzknieje ziarno.
Zaprawdę powiadam wam, oto nadchodzi czas miecza i topora,
wiek wilczej zamieci.
Miasto płonie, wąskie uliczki zieją ogniem i żarem.
Narasta wrzask, odgłosy zajadłej walki, murem wstrząsają głuche uderzenia taranu.
Krzyk, strach.
Obezwładniający, paraliżujący, duszący strach".